Սկիզբը՝ այստեղ
Հին Ժողովուրդներու կեանքին մէջ, իւղը կամ սուրբ իւղը, ունէր շատ կարեւոր տեղ եւ դեր՝ ե՛ւ մեծարանքի, ե՛ւ մաքրութեան, ե՛ւ խաղաղութեան, ե՛ւ սիրոյ, ե՛ւ սրբութեան խորհդանիշ ըլլալով:
Մեռոն, Միռոն կամ Միւռոն, յառաջ եկած է յունարէն μύρον բառէն, որ կը նշանակէ «անոյշ իւղ», «օծանելիք», «հոտաւէտ հեղուկ» կամ «բուրող հիւթ»: Արեւելքի մէջ անուշահոտ իւղերով եւ ձէթով մարմինն ու մազերը օծելը նախաքրիստոնէական...